Powyższe zadanie powinno w teorii przynieść same korzyści. Ja - będę czuć się lepiej, ponieważ mój blog będzie żywy i na czasie. Wy - być może znajdziecie tu film, który was zainteresuje, a po oglądnięciu pozostawi po sobie to wspaniałe uczucie filmowego zaspokojenia.
A jak będzie w praktyce - zobaczymy.
"Mebelki" / "Tiny Furniture" (2010)
Lena Dunham, reżyserka "Mebelków" jest również autorką niezwykle popularnego serialu "Dziewczyny" ("Girls"). Ów serial reklamowany jest jako "Seks w wielkim mieście" nowego pokolenia, jednakże dla mnie okazał się być zupełnie niestrawną mieszaniną irytującego marazmu, nieporadności życiowej i bardzo brzydkiego seksu. Dlatego też "Mebelki" były dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Lekkie, ale nie lekkomyślne. Autobiograficzne, ale nie nudne. Swobodne, ale nie chaotyczne. A co najważniejsze, skłaniające do bardzo nieprzyjemnych i niepokojących refleksji.
"Shaft" (1971)
O klasykach tego pokroju, trudno napisać coś odkrywczego. Ten czołowy film nurtu blaxsploitation łączy w sobie arcydzieło i skrajną kiczowatość. W "Shafcie" aktorstwo jest przerysowane, sceny erotyczne - psychodeliczne i nadmiernie estetyzowane, a pościgi częste. Jednakże trudno oderwać wzrok od ekranu i odtwórcy głównej roli - magnetyzującego Richarda Roundtree, który podczas jednej sekwencji potrafi poderwać kobietę, wdać się w strzelaninę, wziąć prysznic i wypić espresso.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz