Tak było do czasu jego roli w "Mroczny Rycerz powstaje". Ponieważ tak wyrazisty występ nie mógł być dziełem przypadku, moje zainteresowanie Tomem Hardym wzrosło. Film po filmie, zaczęłam przekonywać się, jak niesamowitym jest aktorem i dlaczego, tak trudno było mi początkowo jednoznacznie go przyporządkować. Wyreżyserowany przez Stevena Knighta "Locke" to ostateczne potwierdzenie jego aktorskiej maestrii.
Główny bohater filmu, odnoszący sukcesy zarówno na gruncie zawodowym jak i w życiu rodzinnym budowlaniec - Ivan Locke, otrzymuje telefon, który na zawsze zmieni jego życie. Brzmi jak początek solidnego filmu akcji, prawda? Tymczasem "Locke" to kameralna psychodrama, pełen dramatycznych wyborów moralitet o tym, jaką cenę mają nasze życiowe decyzje.
Ivan, decydując się na bycie przy porodzie kochanki, stawia na szali swoje życie zawodowe i rodzinne. Ryzykuje nieobecność przy kierowanej przez siebie operacji budowlanej na wielką skalę, zaniedbuje rodzinny rytuał wspólnego oglądania meczu. A równocześnie podejmuje decyzję właściwą moralnie, wykazując się dorosłością i dojrzałością. Przyjmuje konsekwencje swojego złego czynu, równocześnie przekonując się jak bardzo głęboko mogą one sięgać. Ku samym fundamentom.
Widzowi zostaje zaprezentowana droga Ivana do szpitala. W jej trakcie, wspólnie z bohaterem, zamknięci jesteśmy w samochodzie i pędzimy prostą, pustą angielską autostradą ku nieznanemu. Bez przerwy dzwoniący telefon, choć popycha akcję do przodu i wyjaśnia nasze wątpliwości, zaczyna coraz bardziej denerwować. Wzdrygamy się na dźwięk dzwonka, z przerażeniem i niepewnością pytając - co zawali się tym razem?
"Locke" nosi znamiona kina niezależnego, miejscami posługuje się dość nachalnym psychologizmem - przede wszystkim w niejasnych scenach monologów głównego bohatera. Jednakże pomimo to, jest dającym do myślenia filmem, w którym elementy samych siebie odnajdą nie tylko studenci budownictwa i zagubieni ojcowie rodzin.
Warto.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz